zondag 30 september 2012

schuren en stroom

Ik ben al de hele week bezig met de naweeën van mijn werk van vorige week en ik heb amper tijd om aan de Nekaf te werken. Ik doe 1 ding en dat is schuren en dat gaat veel en veel langzamer dan ik van tevoren verwacht.
Ik ben bezig met de Jerrycan van de KL, een exemplaar nog ouder dan de Nekaf zelf. In het metaal staat
4-53 geponst en ik ga ervan uit dat dat een datum is. Er zitten meerdere lagen verf op die ik er met afbijt probeer af te halen.

De verf laat gemakkelijk los maar het kost moeite om het er vervolgens met borstels en plamuurmes af te halen. Omdat ik de Jerrycan wil spuiten weet ik dat ie helemaal glad moet zijn en de verf laat op sommige plaatsen los tot op het blanke metaal. Dat betekent dat ie helemaal kaal moet. Het zij zo. In de loop van de week (elke avond een uurtje) is ie blank.
Op het blanke metaal 2 inscripties: (voor de liefhebber) het getal 099 en een driehoek met de letters KMD. Die verdwijnen straks weer onder de verf maar ik heb ze gezien!

Zondag heb ik eindelijk tijd met iets bezig te gaan dat hoog op mijn verlanglijst staat. Ik wil de puinhoop van de stroomdraden in de motorruimte opruimen en alle lampen aansluiten. De koplampen doen het maar 1 stadslicht werkt niet en de tactische verlichting heeft ook nog nooit sjoege gegeven.

                                                                          puinhoop

Met het schema er bij zie ik dat stekkers verkeerd op elkaar zitten. Dat is zo opgelost. Het stadslicht kost me een uur. Het blijkt uiteindelijk een massaprobleempje te zijn dat is op te lossen met een metalen ringetje.
De "schijnwerper" (zo heet ie echt in de defensiehandleiding terwijl hij bijna geen licht geeft) heeft geen massa  en de twee andere oorlogslampen zitten niet eens aangesloten.
Als ik dat heb gerepareerd sluit ik gelijk ook de koplampen opnieuw aan. Na meer dan 50 jaar staan de stekkertjes op barsten van de corrosie.
De claxon heeft een verkeerde stekker aansluiting en dat repareer ik ook. Als ik alles test werkt het! Alle lampen op het verklikkerlampje in de schakelaar van de richtingaanwijzer na, werken. Dat verklikkerlampje is trouwens m'n eer te na. Dat heb ik tot nu toe niet op kunnen lossen maar dat komt nog wel. (moet ook in de massa zitten)
Aan het einde vd middag besluit ik de dikke zwarte draden tot in de voorste richtingaanwijzers door te trekken. Het einde van die draden bestaat nu uit dunne rode en groene draadjes die door iemand zijn aangebracht. Geen gezicht!  De richtingaanwijzers zijn daar eigenlijk niet geschikt voor en het kost me 2 uur fröbelen voor ik de draad tot in de lampbehuizing heb doorgetrokken. Volgende week doe ik de andere richtingaanwijzer op dezelfde manier. Nu nog een laag menie op de Jerrycan en dan kan ik die deze week rustig een aantal keren spuiten. Volgende week foto's van het resultaat.
    


zondag 23 september 2012

stroomdraden en zo...

Volgens de weerverwachting wordt het na het weekend slecht weer dus nu ik nog buiten in de zon kan werken wil ik daar ook gebruik van maken. Als eerste maak ik nu eindelijk de clignoteurs in orde. Dat is maar een paar uurtjes werk  (dankzij de tips van het Jeepforum) en daarna doe ik de laatste dingen met het instrumentenpaneel. Alle gele stickers zijn weg en vervangen voor kleine witte stickertjes met de nummers van het electrische schema. Al zeg ik het zelf, het ziet er goed uit.

  De volgende dag is het prachtig weer maar wordt s'avonds storm en regen verwacht. Ik wil onder de auto aan het werk en de kabelboom isoleren met zelfvulcaniserende tape. Per slot van rekening is alles nu nog prachtig schoon en droog. Maar voor het geval dat het weer omslaat ga ik eerst aan de gang met de huif. Ik ben heel erg benieuwd of die past en hoe het staat.

Het kost even moeite het koord door de rail te krijgen en mijn lief moet me helpen. Daarna trekken we samen, conform de instructie van defensie, de kap over de buizen. Hij zit superstrak omdat ie splinternieuw is. Toch past het perfect al zitten de zijflappen zo strak dat niet alle ogen dicht willen. Die haal ik er dus maar weer af. Die kap moet eerst maar eens oprekken.
De rest van de middag lig ik onder de auto om de draden te isoleren. Dat is een paar uur werk maar moet gebeuren. Terwijl ik daar mee bezig ben herinner ik me dat links achter nog een metalen beschermplaat gemonteerd moet om de draden te beschermen. Die ligt op de plank en zit er in een paar minuten op. Inmiddels begint de lucht te betrekken en ben ik het eigenlijk ook wel zat. Genoeg gedaan dit weekend. Tijd voor een laatste ritje.
De Nekaf start en rijdt prima maar ik ben nog wel een beetje bang voor kortsluiting. Dat moet waarschijnlijk slijten. Alle meters werken, de dashboardverlichting brandt en de richtingaanwijzers doen het. Tijd om te stoppen. Het is weer even mooi geweest.














spuiten en slikken

Afgelopen maandag begonnen met de eerste schilderklus. Na een paar avonden schuren had ik de beugels (of zoals ze in de defensie-instructie heten: "kaptogen") helemaal kaal. Hoewel er een paar kleine scheurtjes in de buizen zitten zag het geheel er goed uit. Een laag primer uit de spuitbus zat er in een paar minuten op.
En was tot mijn verbazing zo droog. De volgende avond haal ik voor het eerst in 2 jaar mijn Revell hobbyspuit uit het stof om "even" een eerste laag groene lakverf aan te brengen. Kennelijk had ik de verf niet genoeg verdund want na 2 uur spuiten was ik nog niet klaar terwijl ik het wel spuugzat was. Dat moest anders! Maar....nu eerst de lakverf laten drogen. Die was na een half uur al droog en het resultaat was schitterend.

Om niet weer zo lang te hoeven spuiten besloot ik mijn nieuwe spuit te gebruiken. Een tijdje geleden heb ik, na een reclame op tv gezien te hebben, een elektrische spuit gekocht. De zogenaamde Paint bullit. Hoewel neergesabeld door de consumentenbond waren er toch flink wat positieve commentaren en hij was niet duur dus vrijdagmiddag na het werk aan de slag met dat ding. Er zat een raar trechtertje bij om de viscositeit te meten maar nergens stond hoe vol je die trechter moest gieten dus maar op de gok de verf verdund. Daarna de eerste proeven. Na 10 tellen spuiten zat ik tot mijn ellebogen onder de verf en was de garage gecamoufleerd. Omdat mijn lief een legergroene diepvriezer niet mooi vindt moest ik, voor ik verder ging, eerst de hele boel cleanen. Dat was dus ff spuiten en slikken.

Maar goed, na een tijd testen en fröbelen leek het alsof de Paint bullit goed werkte dus tijd voor de eerste laag matte verf.  Ook dat was weer heel erg slikken. De eerste 5 tellen deed de Paint Bullit het goed al kwam er wel wat veel verf uit, maar bij de zesde seconde ging het helemaal mis. Plotseling braakt de spuit een enorme hoeveelheid verf uit die alle kanten opvliegt. Ik schrik en maak een beweging waardoor het electrische snoer van de spuit een hele glazen pot verdunde verf op de grond laat vallen. Die pot overleeft het niet en nu heb ik, behalve een donkergroen gespetterde garage, ook een donkergroene vloer. Ik vloek stevig.

Weer ben ik een half uur bezig de boel op te ruimen en krijg pijn in mijn harses van de dampen. De verf smeer ik met een zachte doek uit over de buizen van de kaptoog en dat geeft een mooi resultaat. Dat valt mee.

Een uurtje later heb ik de paint bullit opgeruimd. Ik heb nog een klein beetje sterk verdunde verf en ik wil die beugels toch geschilderd hebben. Ik pak dus weer mijn Revell spuit en gebruik de verf die zo dun is als water. Een wonder geschiedt: Binnen 5 minuten heb ik een mooie laag verf die na een half uur droog is. Aan het einde van de middag heb ik 2 lagen matte verf aangebracht.

Tijd om te eten. Na het eten wordt ik opgeroepen voor mijn werk en wordt het laat.

De volgende dag  breng ik een derde laag verf aan. De beugels zijn als nieuw.

  Een laag primer, een laag legergroene lakverf en 3 lagen matte verf. Dat moet genoeg zijn.


 

zondag 16 september 2012

Schade?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik gisteravond nog wel een uur last had van trilhandjes. Ik heb de balen van die auto. Na een nacht slapen is dat gevoel niet weg en voor het eerst heb ik niet zoveel zin aan de auto te werken. Ik doe het echter wel. Ik zal toch de schade moeten opnemen. Dat valt heel erg mee. Het is niet de accukabel die verbrand is maar de pluskabel van het stopcontact aan de rechter kant van de auto. De helft van de draden is doorgebrand. Dat doet echter niets af aan de auto. Die zou het gewoon moeten doen. Verder is de lucht toevoer naar de benzinetank door midden gebroken. Daar hadden benzinedampen in kunnen zitten. Het had dus erger kunnen aflopen.

Ik heb nog een reserve stopcontact met kabels in een doos liggen maar ik heb nu geen zin het hele dashboard te demonteren om dat contact te vervangen en een nieuwe kabel naar de massasleutel te monteren. Dat komt komende winter wel als ik het dashboard ga schilderen. Nu volsta ik met isoleren van de verbrande kabel. Ik sluit hem niet meer aan.
De rest van de dag besteed ik aan het vastzetten van nog losse (houtje-touwtje) verbindingen. Die zijn er niet veel maar ik wil nu zekerheid voor alles.

Ik kijk daarna wel 10 keer in de motorruimte of ik nog iets zie dat los kan trillen of kan verbranden.
Dan start ik de motor weer. Die start goed en loopt mooi. Er brandt of rookt niets. Uiteindelijk rijd ik hem de garage binnen.
Komende week wordt het k..tweer. Tijd om de huif te monteren. Maar eerst de beugels opknappen. Die zijn bruin van de roest en ik wil niet dat de splinternieuwe huif onmiddellijk onder de bruine roestplekken komt te zitten. Ontroesten. Mooi klusje deze week als er niets op tv is.
Zo'n beetje het slechtste deel van de hele auto. 
     

zaterdag 15 september 2012

Brand!

Om een uur of tien begin ik in het zonnetje. Het gaat van een leien dakje. Binnen een uur heb ik de brandstofmeter aangesloten. En hij doet het! Alle meters werken.
De volgende klus is het aan de praat krijgen van de richtingaanwijzers. Ik zal niet uitweiden maar ik doe een aantal uren alles fout wat je maar fout kan doen met de multimeter. Het gaat zo ver dat ik denk dat de hele auto onder stroom staat terwijl de massasleutel op een stoel ligt. Aan het einde van de middag heb ik zelf (gelukkig) door wat ik fout doe. Daarna kom ik er heel snel achter dat de voeding van de clignoteurautomaat alleen werkt wanneer de lichtschakelaar op "stoplicht" staat,
weer een proefopstellinkje. Al doende leert men maar bij mij duurt het wel erg lang.


Het is dan 5 uur en tijd om te stoppen. Ik heb de Nekaf vanmorgen naar buiten geduwd en wil hem nu rijdend naar binnen brengen de garage in. Ik start de motor die in één keer aan slaat. Na een paar tellen meen ik vuur te zien door een gat in de bodemplaat. In een reflex schakel ik alles uit,.
Ik kijk overal maar zie of ruik niets. Heb ik het verkeerd gezien? Het kan ook niet dat ik vuur zie. Er is niets veranderd. Ik heb alleen een brandstofmeter sensor aangebracht.
Ik vind dat ik me niet moet aanstellen en start de motor opnieuw. Gelukkig met open motorkap.
Als ik de motor heb gestart stap ik gelijk uit om in de motor ruimte te kijken. Ik zie onmiddellijk vlammen aan de rechterkant van de motor en duik de auto in om de motor uit te schakelen.
Als ik weer kijk ontdek ik dat de grote pluskabel van accu naar startrelais bijna is doorgebrand. Ik zie dat een koperen vacuumleiding helemaal is doorgebrand. Die ligt in twee delen in de motor ruimte terwijl de dikke pluskabel bijna door midden is.
Als ik de hele zaak met zwager evalueer blijft er één oorzaak over. De koperen leiding is tegen de aansluiting van pluskabel en startrelais aan gekomen en onder stroom komen te staan. Binnen een paar tellen is de koperen  leiding verbrand en zijn druppels brandend koper op de pluskabel terecht gekomen en dwars door de kabel gebrand. De koperen leiding ligt in twee stukken en de pluskabel is bijna door midden. Ik kan wel janken.
een gesmolten koperdruppel op de draad. 

Ook al kan ik er niets aan doen, ik heb er immers niets aan gedaan, wat wordt het volgende dat in brand vliegt?
Wat vanmorgen zo goed ging en daarna zo vlotte met het doormeten van de clignoteur, eindigt met een dikke domper. Ben ik wel geschikt voor zo'n auto?

vrijdag 14 september 2012

een ezel en een steen of zoiets....

Laat ik nou gister voor mijn werk naar Houten geweest zijn. Dat is maar 60km van Schijndel dus kon ik naar na de vergadering naar de man die op Marktplaats onderdelen verkoopt. Ik had m,n meters en de sensor meegenomen voor het geval dat..... Wilco bleek iemand te zijn met 4 Nekafs en veel verstand  van zaken. De ultieme test was het plaatsen van mijn meters in zijn Nekaf's. Uiteindelijk bleken én de sensor én de meter in het dashboard kapot te zijn. De roestige reservemeter was wel goed.
Met een nieuwe sensor kom ik na dik 2 uur rijden thuis. Hoewel moe ben ik nog in the mood en schuur de roest van de meter en breng een laagje menie aan. De volgende ochtend, voor ik aan het werk ga, breng ik een laagje groene verf aan met een klein penseeltje. De meter ziet er uit alsof ie nieuw uit de doos komt. Prachtig

Aan het einde van de middag, eindelijk klaar met werk, kan ik weer onder de auto duiken. Eerst kranen dicht, slangen aansluiten, koelvloeistof vullen en een nieuwe draad aan de sensor zetten.
Nu ik toch zo lekker bezig ben pak ik gelijk de brandstofmeter mee. Dat blijkt achteraf niet slim. je moet geen twee dingen tegelijk doen.
Ik maak alvast een massadraad aan de tank en duik weer eens onder de auto om hem aan een balk vast te maken. Dan sluit ik even snel de plus aan en monteer een draadje naar het 3w lampje van de VDO meter. Ik moet snel want ik heb een afspraak. Weer niet slim. Ik monteer een massadraad aan de benzinemeter en controleer of alles goed vast zit. Nergens zit, zoals zondag, een min aan een plus vast.

Dan draai ik aan de massasleutel en hoor bak- en braadgeluiden. Ook ruik in onmiddellijk brand. Binnen een seconde heb ik de massasleutel los. @#$%&......... wat is er nou weer mis? Op dat moment passeert een technisch onderlegde buurman. Samen kijken we in het dashboard en als ik hem vertel wat ik heb gemonteerd zie ik het zelf: WEER de plus aan de min vastgemaakt. Onvoorstelbaar.
Ik draai de draden om en doe weer een testje. De brandstofmeter slaat uit een dat is niet goed. De tweede klap heeft ie niet overleefd.

Het zit mij niet lekker. S'avonds om 10 uur haal ik de reserve brandstofmeter uit het roestige dashboard in de doos met onderdelen en monteer hem in de Nekaf. Ook sluit ik de temperatuurmeter aan. Ongeveer 10 keer kijk ik of alles goed zit en dan start ik hem.

Geen storing en de temperatuurmeter werkt. Weer een klein stapje in de goede richting. Ik hoop dat de brandstofmeter het morgen ook doet. Er moet alleen nog een draad van de sensor, onder de auto door, het dashboard in. Nu eerst bier.


 

       

dinsdag 11 september 2012

De meters (vervolg)

Na de vonkenregen en brandende draad van zondag ben ik erg voorzichtig. Ik kan het echter niet helpen maar ben erg nieuwsgierig of ik die meters in het dashboard goed krijg. De avonden daarna zit ik in het dashboard te turen en de wirwar van draden te vergelijken met het schema. Ik word daar niet vrolijk van. Met wat telefonische hulp (ik ben nog erg huiverig voor brand) sluit ik de claxon aan en het stopcontact op het dashboard. Dat werkt. Da's mooi want dat scheelt weer losse eindjes.
De avond daarna maak ik een proefopstelling voor de motortempertuurmeter. Bij doormeten in de motor en het dashboard mankeert daar namelijk niets aan en toch doet de meter het niet.

Bij het losdraaien van de sensor begint er koelwater te spuiten. Oh ja, dat was waar ook, die meter zit natuurlijk in het water. Stom stom stom en na enig dweilen vang ik de rest van het water op in een bak.

Van de proef word ik niets wijzer.

 Beide meters (ik heb ook nog een reserve) doen het niet maar reageren verschillend. De ene doet niks anders dan trillen als ik de spanning er op zet en de andere gaat als een wilde van links naar rechts en loopt daarna niet terug als het water afkoelt. Ik meet de sensor nog eens door en zie dat ie oneindig weerstand geeft. Wat is er nu stuk? Volgens de wetten van de logica is zeker 1 meter stuk en misschien de sensor. Dat is dus niet te achterhalen. Maar ff op Marktplaats kijken voor een nieuwe. Dat valt mee. Een nieuwe meter staat voor 20 euro te koop. De prijzen zijn nog steeds jaren 50!


                                                                 Tja, wat is er stuk?

zondag 9 september 2012

kortsluiting.

De volgende dag is het ook hier in het noorden stralend weer. Ik ga weer op mijn knietjes achter de auto zitten maar ben het onmiddellijk zat. Ik wil een ritje maken. Ook al werken de clignoteurs nog niet, de remlichten werken en als ik de snelheidsmeter aansluit doet die het ook.
Na de lunch stap ik in en rijd in de stralende zon meer dan 100km. Helemaal geweldig!

Aan het einde van de middag kom ik thuis en besluit nog een paar klusjes te gaan doen. Ik vind het vervelend dat nog niet alle meters het doen. Ik meet de motortemperatuurmeter helemaal door. De voeler in de motor, de stekkers, de draad naar het dashboard en de meter in het dashboard zijn allemaal gaaf. Er staat ook spanning op. Geen idee waarom hij het niet doet.
Dat laat ik eerst maar rusten en kijk eens rustig naar de brandstofmeter. Even kijken of die wat doet als ik er spanning op zet. Ik zet de plus vast aan de beugel waar al een massadraad aan vast zit.

BRAND! FIK! ROOK! VONKEN! en ik duik naar de massasleutel om de stroom af te sluiten. De massadraad is helemaal weg. Zwart geblakerd en verbrand. Aan weerszijden van de brandstofmeter zitten twee zwarte plekken in het metaal.

Zo hoort het dus. had ik ff niet op gelet. (brandstofmeter naast duim) 


Eerst maar even heel voorzichtig meten wat de schade is. Dat valt mee. Alles werkt nog. Een goede les. Voor dit weekend vind ik het genoeg. Volgende week gaan we verder. Ik kijk nog 1x in het dashboard en op het schema. Ik word niet happy van wat ik zie. Daar heeft al eens iemand in gewerkt die er nog minder verstand van had dan ik. Nou ja, niemand zei dat het makkelijk zou worden!




 

Rotte draden

Het weekend daarna moet ik voor het eerst alleen bezig. AJ is met zijn boot weg maar heeft het elektrisch schema meegenomen zodat hij telefonisch consult kan geven. Ik besteed het grootste deel van de dag met onderzoek aan de achterlichten. Afzonderlijk van elkaar werkt een aantal lampen wel en een deel niet. Als L. op de rem trapt terwijl ik achter de auto sta, gaan er weer hele andere lichten aan of uit.
Er blijft maar één mogelijkheid over: het laatste deel van de kabelboom vervangen.

Puristen onder de Jeep liefhebbers moeten nu maar stoppen met lezen.

Ik wil van de stekkers af. Die hebben als voordeel dat je de lampen gemakkelijk kan demonteren maar het grote nadeel is dat ze uiteindelijk gaan corroderen en lekken. Ik besluit alle nieuwe draden met kabelschoenen en krimpkous aan elkaar te zetten en ze rechtstreeks in de lampen te laten lopen. Geen stekkertjes meer voor mij.

Liggend onder de auto herken ik alle splitsingen van 21 t/m 24. Ik besluit het nu ook helemaal goed te doen inclusief het aanbrengen van de originele achterlichten, de oorlogsverlichting en het stopcontact voor de Polynorm.

S'avonds als het donker is en mijn lief naar TVOH kijkt, ga ik in de garage door met het creëren van twee goed werkende oorlogslampen uit de onderdelen van 4 oude lampen. Dat kost de hele avond. Maar ze doen het wel!


De volgende dag lig ik de hele dag (half) onder de auto draden te trekken en verbindingen te maken. De ontwerpers hebben nagedacht toen ze de verschillende verbindingen maakten. Als je het weet kun je ze herkennen zonder schema en nummers. Ook het stopcontact is goed gemaakt. Het zit helemaal vol stof en spinrag en de isolatie van sommige draden is weg maar bij doormeten werkt alles nog! Die ga ik in ere herstellen.
Aan het einde van de dag wordt het spannend. Ik ga de hele boel testen. 
Stoplichten: Check!!
Oorlogverlichting: werkt!!
Achterlichten: KORTSLUITING

Bij het inschakelen van de achterlichten hoor ik gekke klikgeluiden uit het dashboard en doet de accumeter in het paneel gek. Ik schakel gelijk de massa uit.
Eerst maar telefonisch overleg. Advies van AJ: ergens raakt een plus een min. Een voor één draden losmaken en kijken of er dan nog storing is. Na een half uur zoeken zie ik iets achter in een lampbehuizing: het koperen plaatje van een achterlicht dat zorgt voor contact met de plus van de pit is verschoven toen ik het moertje aandraaide waar de plusdraad in ging. Dat plaatje raakt de massa. 
Als ik dat plaatje verschuif is de storing opgelost en kan ik zo trots als een aap aan de BBQ. Alles werkt. Zelfs de kentekenplaatverlichting.    

  
 
  

donderdag 6 september 2012

Haast

Na een hele korte nacht beginnen we op zondag weer met de stroom. AJ is in het dashboard bezig en ligt op zijn hoofd onder het dashboard met zijn benen in de lucht, vloekend het klikkertje van de clignoteur aan te sluiten. Ik ben ondertussen met de achterlichten bezig. Er zit een merkwaardige storing in het achterlicht en stoplicht. Als ik het rempedaal in trap brandt rechts de juiste lamp maar links het achterlicht. Ik wissel de draden om maar de storing blijft. Dat is wel heel gek. Ik laat het verder zo want we moeten rijden.

We moeten rijden. Het is al 12 uur en om 16.45 uur gaat de boot. Het wordt nu spannend. Ik start de motor een die loopt inderdaad als een naaimachientje.
We gaan!!!!!!!

Voor het eerst rijd ik in de derde versnelling. De koppeling en de versnellingsbak zijn goed. 100%. Dat is mooi. De bak hoeft er niet uit. We rijden naar het posthuis en pakken daar de duinopgang naar het strand.


We durven niet het strand op. Als we vast komen te zitten kan het een paar uur duren voor we er af kunnen komen en dan mis ik de boot. Op een andere plek testen we de 4-wheel drive. Het is even zoeken maar ook die werkt zonder problemen.
samen met een oude Puch manschappenauto. 


Tijd om te tanken. Ik haal mijn lief op en we gaan nog een stuk rijden. Ik moet door een diepe laag stuifzand en blijf steken. De 4 wheeldrive is niet voldoende dus schakel ik de lage gearing in. Zoals verwacht gaat dat zonder problemen en moeiteloos ploegt de 54 jr oude Nekaf door het zand. Wat is het toch een geweldig Oud Hollands stuk vakwerk.  

Het begint laat te worden. In de lampen zitten nog heel veel storingen maar ik heb leren meten dus daar moet ik uitkomen. De auto is technisch 100% dus ik hak de knoop door. Ik neem hem mee!

Als bewoner van Vlieland krijgt AJ korting op het transport dus besluiten we samen de auto naar de vaste wal te rijden. Als bewoner en persoon die de reservering heeft gedaan moet hij de Nekaf aan boord rijden. Ik zit er naast.

Bij kaartcontrole blijkt dat mijn ticket verlopen is. Ik ben gister vergeten de ticket te wijzigen en moet dat nu doen bij de ticketbalie. Daar krijg ik te horen dat ik niet mee kan. De boot is vol. Het voelt alsof ik een schop in mijn ballen krijg. AJ en mijn lief zijn aan boord. De Nekaf staat in het ruim en ik zie de boot vertrekken. Ik kan wel janken. Ik had de Jeep zo graag van boord gereden. 

Nou ja, er zijn ergere dingen.  Hij staat aan de wal. Alle reserveonderdelen liggen op planken in de garage en   hij is in perfecte staat. Als ik s'avonds met de Koegelwieck thuiskom staan de buurmannen om de auto en maak ik nog een paar pretritten tot het zo donker is dat het onveilig wordt. 
 Volgende week ga ik voor het eerst zelf aan de slag. Prioriteit hebben de verlichting, de richtingaanwijzers en de meters in het dashboard.

Het zit niet mee

De volgende dag wil ik verder met de stroom maar AJ heeft andere prioriteiten. De carrosserie zit niet helemaal goed op het chassis. Dat wisten we en hadden we eerst bewust gedaan. Nu blijkt dat het toch beter is om de bak op de juiste plek te zetten. DAT VALT NIET MEE. Er is geen beweging in te krijgen omdat de bak inmiddels aan de spatborden en de radiateur vast zit. Met heel veel moeite, 2 krikken (kriks?? geen idee wat het meervoud is) en een hefboom kunnen we hem 2 centimeter verschuiven. Dat is genoeg. Het kost echter uren en ik wil nog steeds rijden. AJ schudt zijn hoofd. Rijden wordt niks vandaag. Mijn humeur wordt er niet beter op. Ik wil rijden. Ik wil de auto mee naar huis. Ik besluit nog een dag te blijven zodat we zondag kunnen rijden. Dat gaat echter noch krap worden. We kunnen niet al teveel tegenslag meer gebruiken.  

Nu moeten we de lichten aansluiten om zonder al teveel overtredingen te kunnen rijden. De koplampen werken binnen een paar minuten en de remlichten doen het ook snel  maar om de rest te kunnen testen moeten we eerst met de meters en schakelaars in het dashboard bezig. Ik word daar niet vrolijk van. Een wirwar van draden vol stickers met letters. Het probleem daarbij is dat verkoper op drie draden de letter H heeft geschreven. Dat kan niet! Gelukkig zijn de defensienummers er ook nog.

Na een hele tijd sleutelen en meten weten we een paar meters te laten werken. Ook zien we dat een paar rode dashboardlampjes werken. Dat geeft hoop. Inmiddels is het zaterdagavond en moeten we stoppen. Mijn lief is gearriveerd een we gaan uit eten. Het wordt morgen nog krap om de auto te laten rijden.

Rijden of niet rijden. That's the question.

Terwijl ik aan het werk ben gaat AJ verder met de Nekaf. Hij legt zich vooral toe op de elektrische installatie en het dashboard.  Hij werkt er naar toe om aanstaand weekend te kunnen test rijden zodat ik, als de testritten goed gaan, de Jeep mee kan nemen naar de vaste wal. Dat zou trouwens een Godswonder zijn. Als het zou lukken zouden we in 3 weekenden van een hoop onderdelen een werkende Nekaf fabriceren.

Vol verwachting reis ik de donderdag daarop met de laatste boot naar Vlieland. Omdat het al donker is als ik aan kom vul ik de rest van de avond met theorie over kabelbomen en multi-meten.

De volgende ochtend beginnen we met de kabelboom. De verkoper heeft op de meeste draden stickers geplakt met letters. Daarbij heeft hij kennelijk niet gelet op de defensie nummers die nog overal op de kabels zitten. We zitten een tijd te kijken. De boom ziet er redelijk goed uit dus we besluiten hem vanuit het dashboard door de auto te leiden. We zien wel waar het schip strandt.

Het is niet moeilijk de boom langs de motor en de balken te leiden omdat overal verbindingsschroefjes zitten en de juiste bochten nog in de draden zitten. Die bochten zien er niet overal even goed uit. De draden hebben 54 jaar knel gezeten op sommige plekken. Maar nogmaals, we zien wel. En daarnaast: WE WILLEN RIJDEN.

Ik ga weer een tijdje onder de auto liggen om de draad door de balken heen te leiden. Als we proberen om met veel moeite de boom door een gat in een balk naast het differentieel te leiden en ik daarbij de kabels buig vallen er allemaal stukjes isolatiemateriaal op de grond. Dat hoort niet maar ik ben er blij om want ik ontdek dat de kabelboom op die plek zo rot als een mispel is. Bijna alle draden zijn groen van de corrosie  en doorgerot. 


Dat kost tijd. Ik haal voor een groot deel de plakkerige isolatietape van de boom en terwijl AJ nieuwe stukken tussen de goede draden monteert loop ik de rest van de boom met een vergrootglas na. Overal waar de tape beschadigd is peuter ik het los en vervang het door zelf vulcaniserende tape. Perfect spul is dat.   Gelukkig zijn de stroomdraden verder nergens beschadigd. Een paar uur later hebben we de kabelboom op z'n plek. Voordat we gaan aansluiten moeten we definitief de accu's aansluiten. 

Eerst moeten de houders op de bodem van de van de accubak worden gemonteerd. Daarvoor moet ik het dashboard weer voor een deel losmaken en daarna 8 bouten monteren.

Daarna plaats ik de accu's en weet dan zeker wat ik al vermoedde. De accubeugels zijn veel te groot voor de moderne 12V accu's. Dat kan niet want dan kan je sluiting maken op de stalen zijwanden. Jeepfan had me er al voor gewaarschuwd en een oplossing aangedragen. Die oplossing pas ik tzt wel toe. Nu eerst een houtje touwtje oplossing met behulp van hoekijzer. Het ziet er niet uit maar als het deksel dicht is zie je er niets van en daarbij, ik heb haast, IK WIL RIJDEN. 

  

       Dat gaat in ieder geval vandaag niet meer lukken. Misschien morgen.