klusje

Op zaterdag komt volgens afspraak M helpen bij het tillen van de motor uit het frame. Op afroep hebben we 2 buurmannen klaar staan zodat ik geen takel hoef te huren.
Toch is het blok zwaarder dan we denken maar uiteindelijk, na demontage van de koppelingsplaat en het vliegwiel, kunnen we hem redelijk gemakkelijk aan de motorsteun hangen.

Om de motor te beoordelen halen we het carter er af. Onderin ligt een laag plakkerige drap maar nergens ijzervijlsel of andere slijtagesporen uit het blok. Alles ziet er best wel goed uit. Niet verbrand of versleten. We zien ook dat ik een kettingmotor heb ondanks het motornummer MB 442056 waarvan kenners zeggen dat het een 44-er is, het jaar waarin de tandwielmotor gemonteerd werd.

De broer van J werkt bij een versnellingsbak revisiebedrijf en beoordeelt mijn bakje. 1 tandwiel is versleten maar de rest is goed. Kwestie van goed schoonmaken, de synchromessen goed beoordelen en alles weer goed in elkaar zetten met 1 of 2 nieuwe tandwielen. Al die technische klussen ga ik komende maanden doen. Nu moet ik eerst verder met het frame want dat moet in november naar de lasser.

Zondag is het geweldig weer en ik gebruik de mooie dag om nog een keer te gritstralen. Ik straal de beide gerepareerde spatborden licht af met extra fijn grit em zet ze beide binnen 2 uren na stralen in de zinkspray. Dat schrijven de experts namelijk voor.

Zoals ik al zei, de reparatie is zo goed dat ik nergens plamuur hoef te gebruiken.
Daarna pak ik, voor ik het tuinhuis weer opruim en onder de douche duik, ook nog even het koppelingshuis mee. Tijdens het het stralen komt hier ook een F-je tevoorschijn.

Eigenlijk bizar; zo langzamerhand krijg ik het idee dat enkel mijn blok van Willys is. De kop, de koppeling en de versnellingsbak zijn van Ford. Dat wordt straks leuk afwisselend grijs-groen-grijs onder de motorkap. Who cares, het is allemaal pre 1945 en daar gaat het om, wat sommige leden van KTR met hun omgebouwde Hotchkis jeeps ook zeggen.

En hoewel F het gat nog moet dichten spuit ik er alvast een dunne laag anti roest op om te voorkomen dat ie de komende weken een laagje roest krijgt,

Tussenstand laswerk

Als ik de steunbalkjes uit de VS naar F breng krijg ik de radiator en de grill mee. Het bleek dat er nog meer breuken in de grill zaten die ook allemaal gerepareerd zijn.
Ik schuur de grill weer helemaal glad en zet m in de Rust O leum. Daarna kan ie naar boven, warm opgeslagen tot ik m volgend jaar nodig heb.

De week daarna breng ik het van Vlieland afkomstige CO2 lasapparaat naar F. Daar mag ik zien wat hij al heeft gedaan. Ik val steil achterover. Het moeilijkse is al gedaan. Nu ik tevreden ben gaat hij alles aflassen en verder met achterzijde, gaten vullen en afwerken.

Ik kan niet wachten tot ik m thuis kan afwerken. Half november komt ie thuis.

demontage van de versnellingsbak

Zoals ik al eens eerder heb gezegd schrijf ik dit weblog vooral voor mezelf om er later nog eens in terug te kunnen bladeren. Daarom schrijf ik ook zoveel onzin over het weer en zo. Beetje "lief dagboek niveau".
Maaaarrr, ik ben een amateur en dit is mijn eerste Willys MB. Ik wil beschrijven waar ik tegenaan loop. Ik ben echt nog zoekende. Zo zoek ik op het internet naar filmpjes en verslagen over demontage van de versnellingsbak maar ik kan niks vinden. Bij alle filmpjes die ik vind ligt de versnellingsbak al op de werkbank.
Het enige wat ik heb is een tip van Chris: zet een krik onder het motorblok als je de versnellingsbak verwijdert want anders dondert het blok gedeeltelijk naar beneden en loop je kans op schade.

Dit verhaal is dus ook bestemd voor amateurs zoals ik die voor het eerst een Willys restaureren/ repareren.

Eerst zet ik de motorsteun in elkaar en maak een karretje voor de versnellingsbak.

Dan begin ik met de bak. Omdat ik niet weet wat de Nederlandse naam is gebruik ik de Engelse term Transfercase. Dat is het achterste deel met hoge en lage gearing en de handrem.
Ik besluit eerst de transfercase te demonteren en daarna versnellingsbak en koppeling. Geen idee hoe dat moet dus eerst maar ff rustig kijken.

Ik vergeet de versnellingsbakolie weg te laten lopen !!!! dus voor de zoveelste keer lekt er olie op de vloer wanneer ik een eerste onderste bout demonteer. Die olie heeft de kleur van pindasaus en zal waarschijnlijk nog nooit vervangen zijn.
Een aantal bouten zit tot mijn verrassing met ijzerdraad aan elkaar vast. Dat had ik niet gezien onder het vuil.

\
Ik demonteer alle bouten naar de versnellingsbak en haal de achterplaat los. Ik zie een splitpen en een borgmoer die ik met mijn grootste baco verwijder.
De tandwielen zien er op het oog perfect uit.

Nu kan ik de hele transfercase lostrekken van de versnellingsbak. Als ik dat doe valt er een klein vierkant plaatje uit de versnellingsbak. Geen idee waar dat vandaan komt. Nou ja, dat zoek ik later uit.
Maar: so far so good. Eerste deel is er af.

Daarna haal ik de versnellingspook er af en kijk in de bak, Een hoop bruine olie en hier en daar roestkleurige aanslag. De tandwielen zien er op het oog goed uit. Ik heb echter geen idee hoe ik slijtage moet herkennen dus zal ik de bak tzt eens laten zien aan een vakexpert. (op Youtube kwam ik een filmpje tegen met iemand die zei dat tandwielen versleten zijn als er ruimte tussen de tanden van2 in elkaar grijpende tandwielen zit. Geen idee of dat klopt)

Ik krijg de bak niet los van het koppelingshuis (vliegwielhuis?) en dat komt omdat de bak vast zit op een metalen plaat die op de demontabele dwarse framebalk vast zit. (Leuk om nu te zien wat ze op KTR bedoelen als ze zeggen: demonteer de dwarsbalk)

Met heel veel moeite til ik bak en plaat op maar daarmee bereik ik dat alles nog vaster komt te zitten. Dan kom ik er achter dat de versnellingsbak met 4 bouten aan die plaat vanst zit. Die bouten zijn door al het vuil onzichtbaar en zitten aan de onderzijde van de bak. Als ik die verwijderd heb kan ik met een harde ruk recht naar achteren de bak losmaken van de koppeling.

                                                               Vóór demontage

                                                           op de werkbank

                                                               koppeling

De koppelingsvork ligt samen met een los dingetje :-) los in het vliegwielhuis na verwijdering van de versnellingsbak.

Toch wel aardig dat ik, niet gehinderd door enige kennis, al zover ben gekomen. AJ zou beretrots op me zijn geweest.

Volgende week de motor er uit tillen. Daarna verder met het frame. Kortom, genoeg werk voor de hele winter.

Opmeten van het frame, lassen en anti roest behandeling

In de originele Army manual staat precies hoe je het frame moet opmeten. Kruiselings van dwarsbalk naar dwarsbalk. De tolerantie is maximaal 3 mm (1/12 inch). Vervelend is dat motor en versnellingsbak nog in het frame zitten waardoor ik enkel de achterste helft goed kan opmeten. Maar dat is het deel waar de carrosserie zit, dus voorlopig het belangrijkste.
Goed nieuws: hoe ik ook meet, nergens meet ik afwijkingen. Niet eens 1 mm. Ik zie echter wel dat de linker framebalk voorbij de voorste ronde dwarsbalk scheef is. Dat lossen we tzt wel op.

                                                            Duidelijke kromming vóór.

                                                                            Recht

                                                           met steunbalkjes uit de VS

Ik breng weer een bezoek aan F die gelijk een stuk geruster is. Samen bestuderen we de bijna 100 foto's die ik  voor hem als referentie verzameld heb. We spreken af dat hij de body gaat herstellen volgens de standaarden van de fabriek. De steunbalkjes zet hij met 2 puntlasjes vast zodat hij die eventueel tzt nog kan verplaatsen op basis van het frame. Hij maakt ook geen gaten in de bodem maar laat dat tzt aan mij over.
Als ik weer naar huis ga krijg ik de spatborden, de grill en de radiator gerepareerd mee. Dat is zo goed gedaan dat ik niet eens hoef te plamuren. Dat wil ik ook niet tenzij het niet anders kan.

                                                           alle deuken en gaten weg

                                                         Goede deel heeft hij laten zitten.

We krijgen het over anti roest. Ik heb Galva Zinc 2185 gekocht en Galva anti roest Rust-O-leum met een rode kleur. F. is het helemaal eens met de keuze voor zinkspray maar waarschuwt dat niet alle verf daarop houdt.

De website van Galva brengt geen uitkomst tenzij je een volleerd chemicus bent dus ik bel met het bedrijf. Met wat moeite krijg ik hun technische man aan de telefoon. Die vertelt in Jip en Janneke taal het volgende:
Galva Zinc 2185 en Galva Rust-O-leum samen gebruiken is dubbel werk dus niet nodig. Voor gelaste delen raadt hij Galva Zinc aan en dat af te werken met een verf zonder alkayd. Ik moet een verf hebben op acrylaatbasis. Hij verwijst mij naar een auto hobbyshop omdat de meeste autolakken tegenwoordig op acrylaat basis worden gemaakt.

Bij een grote autoverfzaak in Leeuwarden staan ze me echter appelig aan te kijken als ik vraag of er geen alkayd in de verf zit. Zij moeten daarover bellen. Kennelijk is dat niet echt bekend. Dat blijkt ook als ik verder Google: vakschilders klagen over afbladderende verf van metalen oppervlakken.

En dan, op een goede dag, begint F. Hij schat dat hij half november klaar is. Ik moet nu het frame klaar maken voor restauratie.

 

logistieke dingen en aankopen

In afwachting van het daadwerkelijke vervoer naar de lasser moet ik nog een paar dringende dingen doen. Ik heb nog steeds geen steunbalkjes voor een ACM1 body. Staman heeft ze niet en de Duitsers waarnaar hij verwijst geven geen sjoege. Aan de hand van het KTR clubblad doe ik een belrondje langs de verschillende Jeep "specialisten". Dat verloopt niet naar wens:
nr 1: neemt de telefoon niet op (en ik heb haast)
nr 2: "onze technische man is er morgen weer"
nr 3: neemt de telefoon niet op.
nr 4: "wat is een ACM1 body? Ik ken alleen een composiet body"
nr 5: "nee, heb ik niet'" 

Er blijft me niets anders over dan in het buitenland kopen dus ik bel John Byzal van Midwest Military in Iowa VS. Ik doe hem de groeten van Joop Staman en de man wordt gelijk enthousiast. Uiteraard heeft hij de steunbalkjes voor een ACM1 en s avonds heb ik al een trackingnummer.

Dan liggen de replica dataplates die ik bij Dataplates4U heb besteld in huis. Ik zag een tijd geleden een advertentie op G503 waarna ik een mail stuurde naar dat adres. Blijkt dat gewoon een Nederlander te zijn. Dat praat lekker makkelijk. De man achter dit adres, Robert, heeft zich helemaal verdiept in alles wat met framenumers en dataplaatjes te maken heeft. Hij heeft een hele grote database. Met hem overleg ik wat de meest geschikte DOD is voor mijn slat met nummer 111358.
Hij geeft aan dat de meest waarschijnlijke datum 12 of 13 januari is maar hij weet ook van Jeeps met een lager framenummer dan de mijne die een latere DOD hebben omdat ze, bijvoorbeeld door een mankement of door een gebrek aan onderdelen, een paar dagen aan de kant werden gezet en pas later een DOD date kregen.
Met dat in het achterhoofd neem ik artistieke vrijheid doe ik iets wat de Slatpolice en andere puristen de haren doet rijzen: ( die moeten dus maar ff stoppen met lezen) Ik bepaal de DOD op 16 januari. Mijn geboortedag.
Dat heb ik wel verdiend. Tenslotte ben ik de man die een Slat uit de dood doet verrijzen.
De plaatjes die Robert maakt zijn adembenemend, Ik kan niet wachten om ze te monteren. Hij heeft er zelfs de juiste schroefjes bij gedaan.

Juiste letter- en cijfertype, Zoals het hoort scheef op het zinken plaatje en geen letters MB voor het nummer. Prima!


Ik heb al een tijdje een zoekopdracht op Ebay en andere internationale verkoopsites. Ik zoek oa een Pancake luchtfilter. Er heeft al een paar keer 1 op Ebay USA gestaan voor 895 dollar + 100 dollar verzendkosten. Dat zou volgens de verkoper een NOS exemplaar moeten zijn maar als ik de verkoper natrek komt ie van de Fillippijen dus is het ongetwijfeld een replica. Dat maakt mij niet uit en ik doe een bod van 600 dollar dat hij onmiddellijk afwijst. Joop Staman zegt dat 850 dollar een redelijk bedrag is omdat hij ze al voor 1000 dollar voorbij heeft zien komen maar van 1000 dollar moet ik toch ff slikken.
Dan komt er plots 1 op Ebay voor 600 dollar. Ik aarzel niet en druk op "Buy". Dezelfde avond gaat het filter op de post. Maar als ik de volgende dag nog eens gedetailleerd in de advertentie kijk blijkt het een replica LUCHTfilter te zijn ipv een oliebadfilter. Daar baal ik van als een stekker maar ik zit er aan vast. Ik kijk op een heleboel technische websites en kom er achter dat de experts het niet met elkaar eens zijn over wat beter is: lucht of oliebad. Kortom, de prestaties van mijn Jeep zullen niet veranderen. Daarnaast is het verschil onzichtbaar tenzij je je hoofd achter het filter wringt. Als replica is ie echter prachtig.

Ik ben toch blij dat ik hem heb want toen ik de Slat van Wim laatst bekeek viel me op dat het toch wel beeldbepalend is voor een Slatmotor.

Ik heb weer contact met F, de lasser. Hij geeft aan dat ie heel voorzichtig moet lassen want het blik is op sommige plaatsen erg kwetsbaar en ik wil zoveel mogelijk origineel plaatwerk behouden. Voor de snelheid zou hij het liefste een CO2 lasapparaat gebruiken maar dat heeft hij niet beschikbaar. Ha!!! Ik weet er 1 te staan. Op Vlieland, in de nalatenschap van AJ. Ik regel dat ie naar de vaste wal komt. Dat scheelt een heleboel lastijd dus geld.

Maar F maakt zich nog meer zorgen: de body is zwaar beschadigd en de bodemplaat golft. Hij is erg bang dat de carrosserie niet meer zal passen wanneer hij de bodemplaten en de zijpanelen vervangt. Hij waarschuwt mij dat ik de body na het lassen niet moet laten richten want dan gaat al het laswerk kapot. Hij kijkt erg moeilijk en vraagt mij het frame op te meten.
Ik weet wat hij bedoelt. Ik heb het daar ook al eens met Chris over gehad. Die gaf de tip om het rechtgetrokken frame als mal te gebruiken maar dat kan ik niet omdat het frame nog niet klaar is terwijl de lasser met de body bezig wil.
K.. Een probleem.

Carrosserie deel 4

Uiteindelijk wordt het weer droog en kan ik de binnenzijde van de carrosserie afmaken. Dat valt niet mee. Ik moet nu onder het dashboard en in de binnenkant werken en het stof blijft hangen. Ik stik bijna ondanks mijn bescherming en zie helemaal niks ondanks een sterke zaklamp.

                                 Met m'n oude ME helm waarvan het vizier inmiddels ondoorzichtig is

Maar uiteindelijk, aan het einde van de middag is de carrosserie gestraald. Die kan nu naar de lasser. Het ergste zandstralen is achter de rug.

Maar voor de bak naar de lasser gaat moet ik eerst alle gaten die dichtgelast moeten worden aangeven met geel potlood. Dat is nog ff een klusje. Gelukkig heb ik foto's van de slats van Wim en Chris en Wim is zo vriendelijk om nog wat details op te meten.

Maar daarna is het zover: Mijlpaal: de bak naar F. de lasser.